آشنایی با روز جهانی ناشنوایان

در باغچه زندگی نشسته بود و با دستان کوچکش چیزی می کاشت. نگاهش کردم،

حس اعتمادش با نگاهم برانگیخته شد و با چشمان معصومانه اش فهمید چه می پرسم.

گفت: ستاره می کارم. دوباره نگاهش کردم، پاسخ داد: میوه های ستاره ام،

خورشید خواهد شد. حس غریبی به من دست داد.

چرا خورشید؟ لبخندی زد و باز با همان نگاه پاسخ داد: تمام هستی با آب، خاک و

خورشید پیوندی زندگی بخش دارد. گل ها با خورشید برمی خیزند. پرسیدم:

پرندگان؟ پاسخ داد: پرواز زیباست، من آواز آنها را حس می کنم. ... و انسان؟

به زمین نگاه کرد و این بار با انگشتان اشاره زبان گشود: ما که می خواستیم

زمین را آماده مهربانی کنیم، افسوس که خود نامهربان بودیم.

آری، او ناشنوا بود و برای ایجاد رابطه، از دست هایش استفاده می کرد.

همان گونه که تاریخ انسان اندیشه ورز، رابطه ای ناگسستنی با دست های انسان دارد.

---------------------------------------